Enkele filosofische dagen

25 en 26 mei. De laatste week van de drie is alweer aangebroken! De laatste week staat in het teken van de twee grotere steden Kyoto en Tokio. Deze steden zijn toch wel heel anders dan de vorige die we bezocht hebben, althans, ik ga ervanuit dat Tokio net zo zal zijn als Kyoto en nog erger. Kyoto is ontzettend groot, druk, westers (winkels, straten, mode etc.) en een stuk duurder dan de kleinere stadjes. Al verstopt Kyoto wel meer dan 1700 tempels in de stad. Het rare aan de steden, vind ik, is dat er voor toeristen niet heel veel meer te doen is dat het bezoeken en bezichtigen van tempels, schrijnen en zentuinen. Tempels, schrijnen, zentuinen. Tempels-schrijnen-zentuinen. Dit is dan ook meteen waar wij onze hele reis mee bezig zijn.

Gisteren stond er een stadswandeling langs de mooiste straatjes en bezienswaardigheden op het programma. We liepen door de straten van Gion ("Memoires of a Geisha"), wat helaas minder romantisch en oud aandeed als verwacht. Wel liepen er heel veel toeristen rond. De wandeling liep langs een enorme begraafplaats, wat hier allemaal heel groots is doordat de as van iedere overledene geplaatst wordt in een eigen imposant grafmonument. We liepen langs schattige straatjes met mooie souvenirswinkeltjes en vervolgens liepen we een gedeelte van het bij Nederlanders (blijkbaar) bekende Filosofenpad. Een mooi stenen weggetje langs een riviertje van heel veel kilometers lang. In de vroege lente moet dit een prachtig gezicht zijn met alle kersenbloesem. Voor ons was het wat minder; het was 32 graden en erg klam! Voor wie Japan eens wil bezoeken raad ik het aan om eind Maart te gaan, wanneer het hele land in bloei staat.
De wandeling zou nog een eind verder gaan, terwijl we al vijf uur onderweg waren. We waren moe en bezweet dus besloot het merendeel van de groep geen stap meer te verzetten en neer te ploffen op een terras met een koud biertje. Daarna zijn we naar het hotel gegaan, hebben we beiden een lange middagdut gedaan en zijn daarna gezellig samen gaan avondeten. We vonden weer een okinomiyaki tent en hebben er weer heerlijk van gegeten!

De volgende dag, vandaag, stonden er weer enkele tempels op het programma, waar we (gelukkig) met de bus naartoe konden. Een heel mooi gouden paleis met een prachtige tuin en een paleis met erg mooi versierde binnenwanden, waar we helaas geen foto's van mochten maken. Overal stikt het overigens van de toeristen dus moeten we elkaar goed in de gaten houden! We staan veel in de rij voor mooie foto's, maar beloond wordt dat dus wel. 'S middags gingen Joop en ik er samen op uit. Rene de reisleider had al eerder gezegd dat het bezoek aan een lang verhard wandelpad, omgeven door Tori's wel wat voor de goed lopende Joop en mij zou zijn dus gingen we daar maar heen ipv mee naar de volgende tempel. We moesten er met de trein heen. Na eerst de intercity te hebben genomen en vervolgens met de storptrein een paar haltes terug te zijn gegaan, kwamen we aan bij het prachtige wandelpad. De foto's spreken weer voor zich. Wow wat een mooi pad was dit! De wandeling naar de top van de bult was 4 km. Dit hebben we helaas niet kunnen uitlopen omdat het steeds harder begon te regenen! Ondanks de paraplu raakten we toch natgeregend. We zijn snel weer in de trein terug gestapt en hebben een taxi naar het hotel gepakt. Van de taxichauffeur kregen we allebei een papieren kraanvogel cadeau, wat hier de belangrijke betekenis van geluk heeft. Een erg mooi gebaar waar we allebei heel zuinig op zullen zijn!

De geluksbuidel die Joop in Fukuoka kocht voor 'travel safety' lijkt trouwens goed te werken, volgens hemzelf. Hij struikelt minstens een keer per dag ergens over, verstapt zich en glijdt uit. Hij laat de groep en buitenstaanders schrikken, vangbewegingen maken en de adem inhouden; maar daadwerkelijk vallen doet hij niet!!

Vanavond zijn we met wat reisgenoten uit eten geweest en hebben we weer heerlijk kunnen genieten van de miso soep, gefrituurde malse kip, krokante pompoenkoekjes, de plakkerige rijst en de altijd even verse salade. Wat is dat Japanse eten toch geweldig lekker zeg. We gingen na het eten nog even ontbijt halen bij de seven eleven, die 24/7 open is. Er werd me een ton voorgehouden bij het afrekenen, waar ik niets van snapte. Joop vertelde me dat ik moest grabbelen. Blijkbaar was het voor een loterij oid; ik pakte een kaartje uit de bak, gaf het aan de caissière waarop zij superblij naar mij keek en haar baas erbij riep. We hebben een hele leuke digitale Japanse klok gewonnen! Wellicht komt ook dit geluk door Joop zijn geluksbuidel. Blij is hij er in elk geval erg mee.