'Temple run' en vrije dag

Deze reis is zo georganiseerd dat er maar weinig tijd overblijft om mijn reisverslagen te maken. Iedere dag hebben we eigenlijk maar maximaal een uur de tijd voor onszelf (= uitrusten!).

Gisteren was een dag dat we ontzettend veel, de meeste, highlights van Nagasaki hebben gezien. En dat zijn er heel wat. We hebben voornamelijk tempels bezocht, welke in Nagasaki in de meeste gevallen in opdracht van de Chineze Keizer zijn geplaatst. Nagasaki heeft ook een groot Chinatown, zo eentje zoals in alle landen; een lange smalle steeg met veel Chineze frutsels en dingetjes aan de wanden en bij ieder tentje eten kunnen proeven. We hebben de 'Dutch Slope' bezocht (het is een bakstenen helling, de techniek van het bakstenen bakken komt uit Nederland) en we zijn naar de vesting van de Engelse zeevaartlui geweest. Veel toeristische dingen gezien in korte tijd, en er zat niet echt een bijzondere highlight tussen vergeleken met de andere dagen. Het merendeel van de groep (waaronder Joop en ik) besloot dat die laatste, zoooveelste tempel ons wel gestolen kon worden eigenlijk. René besloot zijn reisleiderschap toen maar met me te delen waarna ik heel snel met taxi en tram het gezelschap met de moeie voeten van koffie en een zitplek in de zon heb voorzien. Ik mocht blijven, vonden ze. René kan overigens wel leuke verhalen vertellen, we krijgen veel nieuwe kennis middels mooie verhalen te horen over alle verschillende tempels met hun symboliek.

Omdat ik gisteren zo'n aangename reisleidster was geweest en aangezien we allemaal nog dezelfde highlights van Nagasaki wilden bezoeken op onze vrijgeroosterde dag, mocht ik vandaag het programma voor de groep maken en alle vervoer etc. uitzoeken en regelen. Iets wat ik ontzettend leuk vind om te doen! Nagasaki is het meest bekend om de atoombom in 1945. De stad was verwoest, een vierde van de inwoners was dood en een vierde zwaar verminkt. Ik wist eigenlijk heel weinig over de atoombom. We zijn naar de herdenkingsplaats geweest (de foto met de fontein). Deze fontein symboliseert de verschrikkelijke, dodelijke dorst en hitte die direct na de ontploffing heerste. In de vorm van twee vleugels, als van een vredesduif. We vielen weer met de neus in de boter; er was net een grote basisschoolklas op zeer gedisciplineerde wijze bezig met een herdenking. Prachtig om te zien. De foto met de zwarte zuil in het midden is de plek waarop 500 meter hoog in de lucht de bom tot ontploffing kwam. Het atoombommuseum was erg indrukwekkend, net als bij musea rondom concentratiekampen werden we geconfronteerd met het leed dat geleden werd middels foto's van de doden, de verwoestingen, de branden, de krachten. Met een brok in mijn keel verliet ik het museum. Wat deze indrukwekkende nieuwe kennis met Joop deed kan ik niet goed inschatten, het maakte hem stil en wilde graag alles zien.
Waar we in NL bloemenkransen neerleggen ter herdenking, worden hier kleurrijke slingers opgehangen. Dit blijken origami kraanvogels te zijn. Het verhaal gaat dat een meisje van 11 die de atoomboom overleefde maar door de straling wel leukemie kreeg, geloofde in beterschap wanneer ze 1000 kraanvogels had gevouwen. Sindsdien is dit een nationaal symbool.

'S avonds stond er op het -door mij gemaakte- programma om een beroemd uitzichtspunt tijdens zonsondergang te bezichtigen. Dit uitzichtspunt was in 2012 tot nummer 2 van mooiste uitzichten uitgeroepen door Unesco. En mooi was het, werkelijk formidabel. Ik heb er geen goede foto's in het donker van kunnen maken, (Google - uitzicht Nagasaki) maar deze beelden staan echt op mijn netvlies.

Ook zijn we vandaag nog naar Dejuma geweest, een vesting van de Hollandse kooplui. Dit waren weer ouderwetse huisjes in museumvorm, voornamelijk leuk om te zien omdat alles Hollands is.

We ervaren hier zo ontzettend veel dat het haast lastif wordt alles te herinneren, de reisverslagen zijn een goede geheugentraining!

Morgen weer een lange dag: 08:30 in de trein, 21:30 komen we aan in Beppu. Drie keer overstappen en een Vulkaan bezichtiging tussendoor. Jullie horen nog van ons!